και μόνοι εμείς περνούσαμε
ανάμεσα από τα όνειρα
ελπίζοντας σε ένα χάδι του ήλιου.
Έτσι, για να έχουμε
την εκτίμηση του κόσμου.
Τι κρίμα…..
Πνίξαμε κάθε χαρά
μεσ´στο σκοτάδι της υποκρισίας
και δεν σκεφτήκαμε
πόσο γρήγορα περνούμε
απ αυτή τη ζωή.
Κλεισμένοι μεσ´στο καβούκι
της ψευτιάς,
χαμένοι στους διαδρόμους
της προσποίησης,
δυστυχισμένοι άνθρωποι μισής ζωής,
προδότες του έρωτα και της αγάπης.
ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου