Ο δικός μου μπαμπάς...

Τα λόγια είναι φτωχικά

Μπροστά σε τόσες σκέψεις...

Σε θύμησες κι αναλαμπές

Σαν θες να αγναντέψεις...

Πως είχα για ξεκίνημα

Ένα μπαμπά κολώνα...

Και στήριγμα που κράταγε

Βάρη του Παρθενώνα...

Σαν μ' είχε μες τ'αγκάλια του

Ο κόσμος μου γελούσε...

Και άκουγ'απ'τους κτύπους του

Πόσο με αγαπούσε...

Μα κύκλους κάνει η ζωή

Και ο τροχός γυρνάει...

Μα του μπαμπά μου η καρδιά

Ποτέ της δεν γερνάει...

Ωσαν εμέ στην αγκαλιά

Κρατάς κάθε παιδί μου...

Εσύ είσαι το δένδρο μας

Κι αυτά κάθε κλαδί μου...