Το θαύμα / Χριστοδουλίδης Γιώργος

Μάζεψα όλους τους πνιγμούς
σε νερά γλυκά και αλμυρά
τα εργατικά ατυχήματα
τις ματαιωμένες επιστροφές από τους πόλεμους

τις αποτυχημένες ανανήψεις από μια κατάσταση κώματος
τις αυτοχειρίες όταν πετυχαίνουν όπως
το ξεψύχισμα του παιδιού
πάνω στο σχοινί στα 14
συγκέντρωσα ένα προς ένα

τους διαδοχικούς βιασμούς της…
τις φυλακίσεις των άδολων
τις θανατώσεις τους με τα πιο αποτελεσματικά δηλητήρια

τις αιφνίδιες παλινοστήσεις ξεχασμένων καημών
φόρτωσα προσεκτικά

την παιδική εργασία για ένα ευρώ τη μέρα ή καθόλου
τα εκτροχιασμένα τρένα με τους ακρωτηριασμούς τους
τις νάρκες που εξερράγησαν
κάτω από χαρούμενα πόδια
τα μπαλόνια που πέταξαν στον ουρανό μελαγχολικά
μαζί με τα χέρια που τα κρατούσαν να κρέμονται
από κλωστές αόρατες
την πληρότητα όλη της παραφροσύνης
την ολότητα της ακατάληπτης οδύνης
το αμετάκλητο του φθόνου
με τα πισώπλατα μαχαιρώματα του
(αφαιρώντας τα μαχαίρια και την ημικύκλια κίνηση των χτυπημάτων)
και τα τράβηξα πάνω στο πιο ψηλό βουνό
αγκομαχούσα από το βάρος που έσερνα
σαν βόδι που δεν άντεχε άλλο
να σέρνει το θανατερό άροτρο του
όμως τα κατάφερα
τα άφησα εκεί να εκπλαγούν μέσα στην απόλυτη μοναξιά
να σαπίζουν μέσα στην αθέατη άβυσσο
και για μια στιγμή ο κόσμος καθάρισε
ο κόσμος ανάπνευσε για λίγο
σχεδιάζω να το ξανακάνω σε εκατό χρόνια
όπως κάποιος που θέλεινα κρατήσει την πίστη του

για πάντα