Για την ακρίβεια πρόκειται περί κανονικών στρατιωτών
εκπαιδευμένων στα όπλα με το ‘’επ’ωμου’’ ‘’παρά πόδα’’
και ‘’προσοχή’’ και στην περίσταση με το ‘’εφ’όπλου
λόγχη’’ και’’ έφοδος’’.
Φέρουν κανονικές εξαρτύσεις , στολή αγγαρείας
ή μάχης, εκπτύσσονται, συμπτύσσονται
ή αναπτύσσονται σύμφωνα με τα παραγγέλματα.
Λιώνουν το ίδιον εύκολα όπως τα μολυβένια
στρατιωτάκια μιας και μοίρα τους τόχει
να παίζουν με τη φωτιά, η μοίρα τους τόχει
να γίνονται παρανάλωμα της φωτιάς.
Κανείς δε τα ρωτά για ‘’πού ‘’και ‘’γιατί’’.
Τα φορτώνουν στα καμιόνια και τα αδειάζουν
στο ‘’στόμα του λύκου’’, στο ύψωμα ‘’αετοφωλιά’’
ή στη χαράδρα ‘’ο θάνατος’’.
Κανείς δε τα ρωτά για ‘’πού’’ και ‘’γιατί’’.
Πρόχειρα τα θάβουν στον πρώτο λάκκο που σκάβουν∙
πρόχειρα τους αναπέμπουν και κάποια ευχή.
Κανείς δε ξέρει για ποιο στρατιωτάκι να πρόκειται.
Κανείς δε ρωτά ποιού κρίκου λύθηκαν οι αρμοί.
Στη μάνα τους φροντίζουν να στείλουν και κάποιο χαρτί.
Πρόκειται για το ίδιο χαρτί μ’αλλαγμένο μονάχα το όνομα.
Μιλά για κάποιο στρατιωτάκι που μ’όλο που ήξερε
πως ήτα καμωμένο από μολύβι δε δείλιασε να τα βάλει με τη
φωτιά.
Πουθενά δεν αναφέρεται ο λόγος γιατί σώνει και καλά
το σώμα του να ταΐσει τη φωτιά, γιατί σώνει και καλά
το μολύβι του να γίνει παρανάλωμα της φωτιάς.
Όλα τα στρατιωτάκια του κόσμου παρατάσσονται στη γραμμή.
‘’Εν-δυο’’, ‘’προσοχή’’,’’
ανάπαυση’’, δουλεύουν μηχανικά,
εκτελούν κατά παραγγελία, αποθνήσκουν κατά διαταγή.
Χύνουν το μολύβι τους στην ικανοποίηση κάποιας φωτιάς.
Κανείς δε μπαίνει στο κόπο να ρωτήσει ποιος άναψε τη
φωτιά.
Γιατί τα στρατιωτάκια νάναι κατά κανόνα τα θύματα των
εμπρηστών∙
τα στρατιωτάκια ν’αποτελούν τα κατά παράδοση προσανάμματα
της φωτιάς∙
τα στρατιωτάκια να παριστάνουν τους πυροσβέστες , όταν
τα συστατικά τους πυροδοτούν τόσον εύκολα τη φωτιά∙
τα σώματα τους τρέφουν τόσον πλούσια την πυρκαγιά,
σαν λαμπάδες ανάβουν στο κόνισμα των πυροτεχνουργών,
των κάθε λογής εμπόρων πυρίων και
πυρίτιδος!
Από την
ποιητική συλλογή ‘’ Μύθοι και επιμύθια ΄΄
ΕΚΔΟΣΗ 1991
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου