Το περιστέρι πέταξε,
Ειρήνη για να φέρει,
κλαδί ελιάς στο ράμφος του,
ελπίδα μεταφέρει.
Μα στα μισά λαβώθηκε,
κόψανε την ελπίδα,
γιατί όλο στοχεύουνε,
μιά μοιρασμένη πατρίδα.
Το περιστέρι λαβώθηκε,
μα τα φτερά πετάνε,
και πάντα βλέπει στο Βορκά,
σε τόπους που αγαπάμε.
Τα φύλλα έχουν ξεραθεί,
μα οι σπόροι έχουν πέσει,
στο χώμα θ´αναγγενηθεί,
καινούργιο δέντρο,θ´αναστηθεί.
Της ελιάς οι ρίζες της,
απλώνουν και ριζώνουν,
και τη ελπίδα στην ψυχή,
ποτέ δεν ξεριζώνουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου