Φαντάσου! / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

Ήταν μια βουτιά στο κενό!

δεν προλάβαινα να κρατηθώ

στο χείλος της αβύσσου∙

με παρέσυρε το ποτάμι

της ζωής∙

παφλάζοντας μ’ άρπαξε στις δίνες του.

Αισθάνθηκα κρύα την επαφή

της ατμόσφαιρας,

αφιλόξενη την αγκαλιά που μου

προσφέρθηκε.

Ήταν αλλιώς με την ενδομήτρια

διαβίωση∙

 

αλλιώς οι χυμοί διακλαδίζονταν

στο κορμί μου.

Τώρα κάθε φορά θα έπρεπε να δηλώσω

την ανάγκη μου∙

υποχρεωτική κατάθεση στο παρουσιολόγιο

της καθημερινότητας.

Για να με προσέξουν έπρεπε να τσιρίζω.

Ήταν η πρώτη γλώσσα που μάθαινα

διαβαίνοντας το κατώφλι της ζωής∙

κι ήταν άλλα-σωρός άλλα- να επακολουθήσουν.

Καλή μου μαμά, καταλαβαίνω τη φούρια σου∙

καταλαβαίνω την αδυναμία σου να με

καταλάβεις.

Όμως ήταν τόσον όμορφα στον προθάλαμο

της ζωής,

τόσον αναπάντεχα ρόδινα και

παραμυθένια!

Δεν αποκλείεται  με τον καιρό να συνηθίσω∙

με τον καιρό ν’ αποβάλω το δέρμα της ανέμελης

ευτυχίας.

Μπορεί-δεν είμαι καθόλου σίγουρη που

δε θα συμβεί κι έτσι- τόσο ν ’αγαπήσω

τη δική σας ζωή ,τόσο να μπλεχτώ με τα νήματα

της αγάπης σας που να μού’ναι πιο δύσκολο

να ξαναγυρίσω στην προηγούμενη μου

κατάσταση.

Ώρες ώρες τραβώντας το μίτο του παραλογισμού

φτάνω στην ακρότητα της υπόθεσης∙

φαντάσου, λέω, φαντάσου να καταντήσω να κλαίω

μήπως και μ’ εγκαταλείψει η ζωή,

φαντάσου!...

 

Aπό την ποιητική συλλογή  ΄΄ Γράμματα στη Χριστιάνα ΄΄

ΕΚΔΟΣΗ    1984