Περπατήσαμε τους αιμάτινους δρόμους
πολέμων παντοειδών
δικασμένοι από μοίρα πανάρχαια,
μοίρα θανάτου και μισεμού.
Ονειρευτήκαμε τις πλατιές τις στράτες,
τον ανασασμό των ρόδων,
την αιώνια παρουσία της Κύπριδας άνοιξης.
Αφήσαμε στην καρδιά μας ανεκμετάλλευτα
τα αισθήματα της αγάπης,
πλήθια ως πάντα σε μας,
δοσμένοι ολόψυχα σ' αντιπαράθεση πικρή
με πόνο θανάτου
-μας έπεφτε πάντα πολύς ο θάνατος-
προσφιλών προσώπων,
αγαπημένων αδερφών,
σε μέστωμα νιότης και δίψα ζωής,
πάντα χαμένων από μοίρα πολέμου,
αιώνια,
των δυνάμεων του κακού,
που σημαδέψαν ετούτο τον τόπο
και πέτυχαν
τη μεταβολή της καρδιάς και της άνοιξής μας
σε χειμώνα μακρύ
και "κρανίου τόπο".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου