Για την μητέρα ...ένα ποίημα της Αγγέλα Καιμακλιώτη

Βράζω σιτάρι
σπάω ρόδι κόκκινο
αμύγδαλα, σισάμι και σταφίδες
όσα θυμόμαστε
κι όσα ξεχάσαμε
Αυτά που είπαμε
όσα δεν είπαμε κυρίως
Ποτίζω με το νηπενθές κρασί
το κυπαρίσσι
δίπλα στο μνήμα σου
τους ίσκιους να βαθύνω
στο κοιμητήρι
των εκτοπισμένων
εν τόπω φωτεινώ
εν τόπω χλοερώ
εν τόπω αναψύξεως
Αγωνία σου η μνήμη μητέρα
Αιώνια θα σ' ευχαριστώ
για κείνον το γλυκό Σεπτέμβρη
που με πήρες απ’ το χέρι
και με πήγες στο σχολείο