Θεέ μου τζιέ νά βρέθηκα
Ποκάστην τερατσιά μου
Πούχα έξω από τό σπίτι μου νά πνάση η καρδκιά μου
Εψές πεία στον ύπνο μου
Τζιέ κάθουμουν πουκάτω
Τιέ σιέρουμου από καρδκιάς πού κάθουμου στήν τερατσιά
Πού τόσο τήν αγάπουν
Πουκάτω σέ τούντη τερατσιά
Επίνναμε τόν καψέ μας περαστικοί τζιέ γύτωνες επνάζαμε πουκάτω
Ο οσιός τζιέ τ’αερούιν της
Έτσι πασιής που ήτουν
Εσιέρεσουν μα τόν θεό νά κάθεσου πουκάτω θκιόν της
Τζιέ ο πατέρας μου Έπερνε
τζιέ τζιήνος τήν πλαγιαστή του
τζιέ τό καφέν του έπιννε ήταν η ταχτική του
κάποτε τζιέ περαστικοί
πεζοί τζιέ ποσταμένοι
ερκάθουνταν νά ξεποσταθού τζιέ καθαρό νερό να πιούν
πού βγκάλλα πού τόν λάκκο
ήτουν ο οσιός της τερατσιάς
παράδυσος γιά μένα ήτουν πολλά όμωρφος μέ τόν φρέσκον της αέρα
στήν βράση τού καλοτζιερκού
πού κρούζασει η πέτρες
η τερατσιά μου ήτουν τζιαμέ τζιέ δρόσιζε μας διαρκώς
ούλλες τές ημέρες
Αμμά οι τούρτζιοι κόψαντη
Πού να κοπή η ψυσιή τους επήραξε τά τζιερατα
Πούχαν στήν τζιεφαλην τους
Μαρίνα Τακκίδη [καπετάνιου]
Ριζοκάρπασο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου