Εδώ που τύχαμε να ζούμε αφορεσμένοι,
Εδώ που τύχαμε ν’ακλουθάμε
τις πατημασιές κάποιων αοράτων ονείρων
φτιαγμένων σε κάποιες νυχτιές
όπου ο ύπνος μάς έλαχε καλός.
Εδώ που οι αμυγδαλιές δε μας πρόδωσαν ποτές
και τα σπουργίτια μάς καλημερίζουν κάθε αυγή
χωρίς προσποίηση ή τυποποιημένα χαμόγελα.
Εδώ που ο ήλιος
αναλύει κάθε μέρα τη χαρά του
σε πύρινες και φωτεινές ηλιακτίδες.
Εδώ που η αγάπη κρατάει στο χέρι κεραυνό
κι ο θυμός των ανέμων περιορίζεται
στη λεηλασία των φύλλων και των χωμάτων,
κι αν προδομένοι απ’τους ανθρώπους,
έχουμε τουλάχιστον τη δικαίωση
της αντίστασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου