Καθώς
βραδιάζει κι έρχεται
κατά που λεν
οι ποιητές
της λυχναφής η
ώρα
που η ψυχή
ενδύεται
τον πιο
επίσημο μανδύα της
το φως της
παρουσίας σου
φιλικό και
αλληλέγγυο
ακόμη σεργιανά
μέσα στη σιωπή
βάφοντας με το
γιασεμί του χρώμα
το σταχτόπανο
ουρανό
φύλαξε την
κάθε λέξη μου
κι απομόνωσε
την ηχώ της
για να ’ρχεται
σαν φως
σαν χρώμα
και σαν άρωμα
στης λυχναφής
την ώρα
- την ώρα τη
δικιά μας -
το τρυφερό της
χάδι
να σου δίνει.
(από την
"ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ ΑΝΑΜΟΝΗΣ")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου