Όταν επιτέλους
κλείσουν τα μάτια των αγγέλων
Και οι φλόγες
της ρομφαίας κοιμηθούν
Ο ποιητής που
σ’ όλο τούτο το διάστημα αγρυπνά
Ντύνεται τη
στολή του κλέφτη.
Δρασκελά το
κατώφλι
Και επιδίδεται
στο δυσχερές
Και ανόσιο
έργο του.
Επιστρέφει
όμως
Την όραση
έχοντας εμπλουτισμένη
Από το σχήμα
και το χρώμα των πραγμάτων.
Ευδαίμων μέσα
στην άβυσσο της αγνωσίας του
Χαμογελά
Καθώς μια καλή
οικοδέσποινα
Που στιλβώνε
ένα χάλκινο σκεύος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου