του Ανδρέα Τιμοθέου
Την ώρα του
δειλινού
ασημίζει η
θάλασσα
σαν το σταυρό
στο στήθος σου.
Το στήθος σου,
γιασεμί και
κιτρόμηλο
των πρώτων
χρόνων
καταφύγιο και
ταξίδι μαζί.
Ένας μικρός
παράδεισος υπόσχεση
το στήθος σου,
μα ο σταυρός
στο κέντρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου