Το κόκκινο
γαρύφαλλο, κυρά μου,
που μου ’δωκες
πανώριο ένα δείλι,
το φύλαξα, το
κράτησα σιμά μου
φωτιά για της
αγάπης το καντήλι.
Ξεράθηκε και
πάει η ευωδιά του,
καιρός είν’
που μου το ’δωκες, θυμήσου,
μα το φυλώ
γιατί μες στα ξερά του
τα φύλλα
κρύβει φρέσκα την πνοή σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου