Μην κλαις νύκτα.../Πηλαβάκη Δέσπω

Μην κλαις νύκτα
Στη ψυχή μου βροχή
τα δάκρυα σου
πνίγουν τα παιδιά
που γεννά η ελπίδα
Θλιμένη κόρη η προσμονή
με τα μάτια ορθάνοικτα
στο χαμένο χρόνο
αναζητά με λαχτάρα την Άνοιξη
Μες το Χειμώνα της καρδιάς
περιπλανιέται ένας ήλιος αόρατος
που τον βλέπουν μονάχα
όσοι χάσαν το φως μες στο κλάμα
Μην κλαις νύκτα
μην κλέβεις το χαμόγελο
του πρωινού
Δώσε το χέρι ουρανέ
στην καμένη γη της χαράς
και σκόρπισε μόνο γαλάζιο
Γαλάζια όνειρα στο μαύρο σκοτάδι
να ανθίσει η Άνοιξη
Μην κλαις νύκτα

ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ