Το πρόσωπο της υποκρισίας΄/ Λαμπής Γιάννος

Κάθε βράδυ υφαίνω το κουκούλι μου
κλείνομαι, και καρτερώ να μεταμορφωθώ,
κι όταν ξημερώσει, βγαίνω και στέκομαι μπροστά στο καθρέπτη
ποτέ μου όμως δεν τόλμησα να δω το πρόσωπο μου
ίσως από φόβο μήπως νά ΄μεινα πάλι μια κάμπια,
τότε, σαν αράχνη στήνω το δίκτυ μου
μέσα από των τάφων τις χαραματιές,
και καρτερικά περιμένω το θήραμα μου,
μετρώντας πόσα μικρά φίδια γεννάει μια οχιά.