" Σκάσματα τζιαί Καψάλια" Ποιητική Συλλογή του Ανδρόνικου Ανδρέα Κατσιαντώνη (αποσπάσματα)

ΘΕΕ ΜΟΥ...

Στην στράταν που παρπάτησες, να φκω να παρπατήσω,

Τζιαι που τα μονοπάθκια σου, να πρόκειται να ρέξω,

Τον πόνον που ετράβηξες, πόμακρα να του ντζιήσω, 

Εν έχω έτσι δύναμιν, χαρκούμαι για ν΄ αντέξω. 

Θεέ μου τούν΄ τα βάσανα, την ώρα που τα πέμπεις,

Θώρηννε που σκορσάρουνται, πολλοί τζι εν τα σηκώνουν,

Αφού εσού ΄σαι ο κριτής, τζιαί πάνω π΄  ούλλα ρέμπεις,

Να τους διας την δύναμην να μπόρουν να τα σώννουν ...

σελ: 29

*

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ...

Άμαν στερέψει ο γυαλός,

τζι οι ποταμοί να σβήσουν, 

Οι πόλοι να ξεράνουσιν,

τα σιόνια τους να λύσουν, 

Η μέρα που τα δυτικά,

αυκήν να ξημερώσει, 

Πλάσμα τη πέτραν του Ρωμιού, 

μόνον του να σηκώσει, 

Το σύμπαν να σανταλωθεί, 

στον ήλιον να σιονίσει, 

Να καταφέρει άδρωπος,

τον Χάρον να νικήσει,

Να τρέξει γαίμαν το δεντρόν, 

γρουσάφιν η φουντάνα,

Εν να βρεθεί να σ΄ αγαπά,

περίτου που τη μάνα...

Σελ 47

*

ΜΑΝΑ...

Εν όπως της Αγιάς Σοφκιάς, ολόγρουση καμπάνα, 

Τζιαί σκαλιστήν με την φωθκιάν,

Έτσι την έχω την καρκιάν 

Παντοτινά την μάναν...

Σελ 51

*

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΛΟΙΖΟΥ ΒΑΙΤΗ

Ο Αης Πέτρος που γροικά

Τζιαι τα καλά με τα κακά

Πόψε θα τα ζυάσει, 

Στου παραδείσου την δροσιάν, 

θα βάλει τζιαί την Αθανασιάν

Να νεπαφτεί, να πνάσει...

Σελ 88

*

ΓΝΩΜΙΚΟ 7...

Που την φωθκιάν προσέχετε

Φίλοι, γνωστοί τζιαί ξένοι, 

Γιατ΄ όπου ππέφτει πας την γην, 

Αφήννει μανιχά πληγή

Μαυρογεριμιασμένη...

Σελ 97