Σταύρωση /'Αθως Χατζηματθαίου
Ήλιε ξανθέ μου βασιλιά
γιατί χαμήλωσες το φως σου
κι έχει σκεπάσει σκοτεινιά
το γαλανό τον ουρανό σου;
Σήμερα κρέμασαν τον Χρίστο,
στον Σταυρό του κάρφωσαν το σώμα.
Κλαίει η γη στενάζει ο ουρανός.
Πώς μπορώ εγώ να λάμπω ακόμα;
**
Άτιτλο / Α. Τέμβριου
Εν
αρχή ην θάλασσα
«Και
Πνεύμα Θεού φερόταν επάνω στην επιφάνεια των νερών» (Γένεση 1:2)
Η
εκκλησιά του είναι δίπλα στο κύμα
δίχως
τοίχους, εικόνες και τέμπλο.
Πλήθος
χρωματιστές, λείες πέτρες και
κοχύλια
μερονύχτια ανάβουν.
Αν
ερχόταν ξανά,
θα
διάλεγε τη θάλασσα
να
θελήσει τον κόσμο απ’ την αρχή,
ο
Αλιεύς ψυχών.
Θα
μουρμούριζε το κύμα ανάσταση,
ο
ήλιος το άσμα της Άνοιξης,
ο
αγέρας θα έφερνε ξανά στη στεριά
λίγες
στάλες απ’ την αγάπη.
Η
εκκλησιά του είναι δίπλα στο κύμα
δίχως
ράσα, καντήλια και θυμιατό.
Μονάχα
γλάροι προσκυνητές και
λίγοι
ψαράδες που ρίχνουν τα δίχτυα του.
"
‘Ηλιος και Άνεμος"
**
ΤΟΥ
ΙΟΥΔΑ / Αγγέλα Καιμακλιώτη
Πάντα
ένας Ισκαριώτης
μας
βγάζει από τη δυσκολία
αναλαμβάνοντας
αυτός το χρέος
Να
οδηγεί στα πάθη
και
στην αιώνια δόξα
τους
Χριστούς του κόσμου
Να
διευκολύνει την υποκρισία
του
κομπάρσου πλήθους
στο
αλισβερίσι
Να
καίγεται στο πυρ
του
ενός φιλιού που ένωσε
το
Θάνατο με την Αθανασία
**
Σταύρωση
/ Νίκος Πενταράς
Γραμματείς
και φαρισαίοι
επώνυμοι
κι ανώνυμοι
αλεπούδες
ντυμένες την αθωότητα σου
θα
ετοιμάζουν πάντα
τον
σταυρό και τα καρφιά
στα
υποχθόνια τους εργαστήρια
και
μετά στον γολγοθά σου
άδικα
να σε σταυρώνουν
προσωρινή
καθήλωση η σταύρωση
και
ο σταυρός ανάσταση
το
πένθος
η
θλίψη
κι ο
θάνατος
στους
σταυρωτές σου
«χαίροις»,
λοιπόν, «ο ζωηφόρος σταυρός»
ο
σταυρός του μαρτυρίου σου.
(από
την ποιητική συλλογή "ΣΕ ΦΟΝΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ", 2015).
**
Το
τελευταίο ταξίδι / Κατερίνα Κωνασταντίνου Μάτσιου
Τα
δάκρυα που έχυσα
μάζεψα
νύκτας τον γυαλό
Να
πλύνω τις πληγές σου
που
τόσο σ' αγαπώ
Αγάπη
θα φορέσω
το
φωτοστέφανο
Εσύ
να ταξιδέψεις
ψηλά
στον ουρανό
Λουλούδια
θα στολίσω
αυτά
που αγαπάς
Για
να αποχαιρετήσω
θλίψεις
μην κρατάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου