Η αγάπη μας / Χατζηματθαίου Άθως

Ήταν η αγάπη μας αθθός,
της λεμονιάς δροσάτος.
Τ' αηδονιού γλυτζιύς σκοπός,
αγέρας μυρωδάτος.

Στα φύλλα της βασιλιτζιάς
άθκιεν τζιαι μουσκολλόαν.
Τζιαι με τους χτύπους της καρκιάς,
έρωτες εμολόαν.

Μα 'ππέσεν μια αναβροσιά
τζι οι ρίζες εστραντζιήσαν.
Τα φύλλα της βασιλιτζιάς
έν εξαναμυρίσαν.

Ήταν η αγάπη μας γλυτζιύν
του γασεμιού τραούδιν.
΄Αρκον τραντάφυλλον στη γη, στα ουράνια αντζιελούδιν.

Στου νήλιου την παρπατισιάν,
άθκιεν τζιαι μουσκολλόαν.
Στου φεγγαρκού την συντισιάν.
έρωτες εμολόαν.

Μα ’ρτεν σιειμώνας βαρετός,
τζιαι που γυρόν τα νέφη
Του νήλιου κλέψασιν το φως
το μαύρον πκοιος t' αντέχει.

ΑΘΩΣ ΧΑΤΖΗΜΑΤΘΑΙΟΥ

ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ