ΠΑΖΛ / Χατζηματθαίου Άθως

Ξάπλωσε στο κρεβάτι
έφερε τα χέρια και σκέπασε το πρόσωπο
άφησε για λίγο στο περιθώριο τις σκέψεις
άφησε για λίγο πίσω της το χρόνο
το παζλ της ζωής της είχε πια διαλυθεί
χιλιάδες μικρά κομμάτια σκορπισμένα στο πάτωμα
θα μπορέσει ποτέ πια να τα συναρμολογήσει ξανά;
Δύσκολο ερώτημα
βασανιστικό ερώτημα
δύσκολη υπόθεση
να συναρμολογεί κανείς μια ολόκληρη ζωή
όνειρα που έγιναν πια εφιάλτες
δύσκολο μα όχι απραγματοποίητο
γιατί η ζωή δεν σταματά εκεί
στο πρώτο στραβοπάτημα
η ζωή θα συνεχιστεί με όλες της τις δυσκολίες
γιατί αλίμονό μας
αν σταυρώσουμε τα χέρια
στην πρώτη κακοτυχιά
αλίμονο αν μας πάρουν από κάτω
οι πρώτες καταιγίδες.