Χωρίς αναπαμό και με χαμόγελο στα χείλη
φυτεύω βολβούς μοναδικούς
στο απερίγραπτα όμορφο περβόλι σου.
Κάτω απ’ τη γόνιμη του γη, που σιωπηλά κυλάνε οι χυμοί σου,
θα ποτιστούν και θα ξεπεταχτούν βλαστοί
που όταν βγουν στο φως θα ανθίσουν στο άγγιγμα του ήλιου.
Με χρώματα εξαίσια, μοναδικά, θα βάψουν την γη την καρπερή σου.
θα τους ακούς ν’ αχολογούν, σαν θρόισμα Ανοιξιάτικο
σε κήπο όπου κατοικούν και τραγουδούν
αηδόνια μιας ξωτικής φυλής που ζούνε αιώνια.
φυτεύω βολβούς μοναδικούς
στο απερίγραπτα όμορφο περβόλι σου.
Κάτω απ’ τη γόνιμη του γη, που σιωπηλά κυλάνε οι χυμοί σου,
θα ποτιστούν και θα ξεπεταχτούν βλαστοί
που όταν βγουν στο φως θα ανθίσουν στο άγγιγμα του ήλιου.
Με χρώματα εξαίσια, μοναδικά, θα βάψουν την γη την καρπερή σου.
θα τους ακούς ν’ αχολογούν, σαν θρόισμα Ανοιξιάτικο
σε κήπο όπου κατοικούν και τραγουδούν
αηδόνια μιας ξωτικής φυλής που ζούνε αιώνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου