ΧΑΜΕΝΟΣ / Ιωάννου Άνθιμος

Σε άγνωστους κόσμους ταξιδεύω,
σε άγνωστα μέρη και τοπία,
όλα πρωτόγνωρα και ξένα,
που να είναι τάχα η ευτυχία,

κι έτσι χαμένος σ αυτούς τους δρόμους,
σαν ταξιδιώτης δίχως πυξίδα,
σαν ναυαγός που έχει ξεμείνει,
σε άγονη ξένη, μικρή νησίδα,

γυρεύω να βρω την ευτυχία,
όμως που να είναι, που θα την βρω,
είναι πιστεύω μια ουτοπία,
είναι ένας δρόμος που δεν θα βρω,

κι έτσι χαμένος, σ άγνωστους δρόμους,
σαν ταξιδιώτης χωρίς πυξίδα,
σαν στρατιώτης, μέσα σε μάχη,
που έχει χάσει, πια την ελπίδα,

γυρεύω στράτες του γυρισμού,
μες στου μυαλού μου τα μονοπάτια,
και στης ψυχής μου τις λεωφόρους,
με οδηγό μου τα δυο μου μάτια,

σε άγνωστους δρόμους, ψυχή μου τράβα,
να βρεις το ένα, το ιδανικό,
να νοιώσεις ίσως, την ευτυχία,
αυτό που θα είναι μοναδικό.

ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ