"Φοράει τα μάτια του νερού'" Ποητική συλλογή της Φροσούλας Κολοσιάτου από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδη, έτος: 2017

μικρή προσέγγιση 

από τον Δημήτριο Γκόγκα

Τριάντα ένα (31) ποιήματα περιλαμβάνει η νέα Συλλογή της Ποιήτριας Φροσούλας Κολοσιάτου: Η τρικυμία της απόδρασης από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης / 2017
Η κα Κολοσιάτου γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1954. Σπούδασε αγγλική Φιλολογία. Σημαντικότατη στιγμή στην ποιητική της πορεία η βράβευσή της με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης του Υπουργείου Παιδείας για το έργο της: Όταν φεύγουν τα Φλαμίγκος το 2005 
Η ποιήτρια στην τελευταία της Ποιητική Συλλογή ασχολείται με τον θάνατο και την απώλεια. Φορώντας τα " ..μάτια του νερού" ξεδιπλώνει και αποκαλύπτει εντέχνως τον αθέατο κόσμο της. Άλλοτε,  με την δύναμη ψυχής,  μέσα από την καθαρότητα του λόγου μπορούμε να διακρίνουμε την αγωνία της ποιήτριας για τον αναμενόμενο θάνατο, τον βίαιο, τον φυσικό, τον άγνωστο θάνατο, ποτέ όμως δεν καλούμαστε να κλείσουμε τα μάτια μπροστά σε τούτη τη φθορά του ανθρώπου. Αναμφισβήτητα κάτι θλιβερό πραγματώνεται κάτω από το υγρό στοιχείο με το ίδιο πρωταγωνιστή στη ζωή και στο θάνατο, που μόνο εάν βάλουμε τη μάσκα με τα καθαρά γαλανά μάτια του,  μπορούμε να αποκρυπτογραφησουμε. 


περιεχόμενα

Της θάλασσας
Το τελευταίο φεγγάρι της Άνοιξης
Η Μέδουσα 
Ταξίδι στα τυφλά
Αυτοί πουθενά δεν είναι ευπρόσδεκτοι 
Χαρακιά
Με απλωμένα τα χέρια 
Συμφορά 
Αιρετικό
Όσοι αγρυπνούν 
Μουντζούρα του λόγου 
Κάποιοι που σου μοιάζουν 
Υπόλοιπο ζωής 
Φωνές 
Απομεινάρια 
Αληθινές ιστορίες φθοράς
Δρεπανηφόρο άρμα 
Εικόνες 
Βρέχει ασταμάτητα 
Η γάτα των προσφύγων 
Στο λιμάνι 
Σημεία των καιρών 
Απελπισμένα 
Μέχρι το βυθό 
Στη δίνη του ανέμου 
Το ελάχιστο 
Αναζητώντας καταφύγιο 
Όσο πιο μακριά τόσο πιο επικίνδυνα 
Χωρίς φυλακτό 
Σκοτεινό λιθάρι 
Η τρικυμία της απόδρασης 


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ 

***

Η τρικυμία της απόδρασης 

Περίτεχνα ο τυφώνας
Φοράει τα μάτια του νερού
Δίχως επίθετο
Η αλμύρα διαβρώνει τους νεκρούς
Γωνία ακτής και θάλασσας

σελ 38

***

Με απλωμένα τα χέρια

Νεκροστέφανα τα κύματα
Πάγωσε ο χειμώνας
Ξενιτεύει τους νεκρούς
Σαν να έρχονται σε μας
Με απλωμένα τα χέρια
Και μας δείχνουν
Πελώρια σκιά ανεβαίνει

Από την πλευρά της θάλασσας
Αφήνει ανοιχτά από παντού
Μια ακατοίκητη απελπισία

σελ 14

***

Αιρετικό

Έρχονται

Ξαπλώνουν σε υγρά τοπία
Στα ρηχά του ολέθρου
Αποικίες αθλίων
Ο τόπος τους βρίσκεται μακριά
Μες στο σκοτάδι

Εκεί συντελείται ο θάνατος
Μα τη σφαγή

Την αθωώνει η απόσταση

σελ 16

***

Στο λιμάνι 

Λέει τα παιδιά σαν να με διατάζει 

-Προστάτεψέ με

Δώσε μου στέγη και τροφή

Μην με σκοτώσεις 

σελ 28

***

Εικόνες 

Πέλαγο ψυχών 

Απόσταση αιώνων

Αχ το Αιγαίο 

*

Η θάλασσα 

Να κόβεται στα δύο 

Και να τους καταπίνει

*

Είναι πολύ ευρύχωρο 

Το βουνό των θεών 

Νέο ναυάγιο σε εξέλιξη

σελ 25

***

Συμφορά 

Όταν χαράζει στο Αιγαίο

Ο κρότος του νερού τινάζεται
Φυσάει δυνατός πουνέντες

Όμως ο πνιγμός καταλήγει αθέατος
Οριοθετεί τα κύματα
Βαθύφωνη η μέρα υποκλίνεται
Αποσυντονίζει ο καιρός

kαι ο κραδασμός της νύχτας τεμαχίζει
Μέσα σε λαβύρινθους υγρούς
Πέτρωσαν οι υπόγειες στοές
Και ο θάνατος

σελ 15

***

Όσοι αγρυπνούν 

Άχαρη αυγή 
Τρομακτική και το φεγγάρι 
Μέταλλο 

Έχει μάτια και βλέπει 
Διασχίζει άγριο σκοτάδι 
Η παραφροσύνη 

Γυμνά στιλέτα 
Βγήκαν στη σιωπή 
Πρώιμη ήττα το χάραμα 

Πού βρέθηκαν τόσοι νεκροί;