Το ποίημα «Αναγέννηση»
βραβεύθηκε με το β’ βραβείο ποίησης
στον 28ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό
της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (2009)
Αναγέννηση
Η ζωή μου όλη, ατέρμονες ευθείες.
Διασχίζουν το χρόνο, αγγίζουν το άπειρο.
Μονόδρομοι.
Παρωπίδες.
Μάτια κλειστά.
Βουβά βήματα στο πουθενά.
Διασχίζουν το χρόνο, αγγίζουν το άπειρο.
Μονόδρομοι.
Παρωπίδες.
Μάτια κλειστά.
Βουβά βήματα στο πουθενά.
Ο ήλιος λυγίζει τις ευθείες,
κι ακολουθούν την καμπύλη της ψυχής.
Επιστροφή στο σημείο γέννησης κι ανυπαρξίας.
Τρομάζω.
Ψυχορραγεί η εξέλιξη.
Η καρδιά κτυπά για την ανατολή.
κι ακολουθούν την καμπύλη της ψυχής.
Επιστροφή στο σημείο γέννησης κι ανυπαρξίας.
Τρομάζω.
Ψυχορραγεί η εξέλιξη.
Η καρδιά κτυπά για την ανατολή.
Έλεγχος.
Καταλύτης.
Χρυσό σημείο της αρχής.
Έκρηξη.
Κι αναγεννιέμαι, κομμάτι της σάρκας μου.
Μάνα και πατέρας, εγώ.
Μάνα και πατέρας, εγώ.
Δύναμη.
Διάσπαση.
Δημιουργία.
Συνθέτω τον κύκλο.
Η σφαίρα του σύμπαντος, η μόνη αλήθεια.
Δε βγάζω άκρη, δεν υπάρχει η άκρη.
Η σφαίρα του σύμπαντος, η μόνη αλήθεια.
Δε βγάζω άκρη, δεν υπάρχει η άκρη.
Ροή.
Νερό.
Κύκλος.
Νερό.
Κύκλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου