ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΑΤΡΙΔΑ / Δημήτριος Γκόγκας

Έπαινος στον Ε΄Ποιητικό Διαγωνισμό 

Καισάριος Δαπόντες (Δήμος Σκοπέλου) 

Κάθε πρωί της ξενιτιάς ο ήλιος χρυσολάμπει.

Μα μένα την καρδούλα μου φωτίζει μια νυχτιά,

που απλώνεται κει στα βουνά. Κι είναι νεκροί οι κάμποι, 

κάποιας πατρίδας που στο νου μου, πάντα τριγυρνά.

Το άρωμά της δεν ξεχνώ, είναι της μάνας μύρο.

Απλώνονταν απ΄ την αυλή, ως κάτω στο ποτάμι.

Κυρτή στ΄ αναχώματα, η λεύκα όπου θα γύρω

και η ψυχή απ΄ τη κούραση,  σιγά θα αποκάμει.

Οι λόφοι της παράδεισοι,  γεμάτοι ανεμώνες.

Απ΄ το βουνό απλώνεται σαν σκέπη o ουρανός.

Ξενιτεμένοι  γερανοί μου φέρνουνε εικόνες.

Και φτερουγίζει πάντοτε στα στήθη ένας καημός.