O ΠΑΤΕΡΑΣ

 Θάλεια Τάσσου 

Φεύγεις...

Μας αφήνεις

Το βάρος

Της αξεπλήρωτης

Αγάπης σου

Τα μάτια

Τα διαπεραστικά

Αυτά μάτια

Ξεθώριασαν

Κι οι ομιλίες

Που δεν μπορούσαμε

Να διακόψουμε

Κάποτε

Πήρε

Τη θέση τους

Μια ανυπόφορη

Σιωπή

Μια σιωπή

Που μας τρυπά

Το στομάχι

Μια κουρασμένη

Μηχανή

Το μυαλό

Η μνήμη

Ο λόγος

Η λογική

Ο Θεός

Σκέφτεσαι

Τα 42 σου

Χρόνια

Και τί

Έπραξες

Τα τζιτζίκια

Συνεχίζουν

Τη συναυλία

Τους

Κι οι κολυμβητές

θορυβούν

στην πισίνα

Στη Λευκωσία

Το 1994

Μια Τρίτη

Αυγούστου

23.