ΦΙΛΟΜΕΛΑ

Τέμβριου Αθηνά

Η χώρα μου μάτωσε.

Τα δάκρυα ξεχασμένες

σταγόνες σιωπής.

Μες την κρούστα της κίτρινης γης

σπέρνει ο θεός

λευτεριά.

Στον πυρήνα της θάβει

την άθλια σκλαβιά του αιώνα.

Η χώρα μου μάτωσε.

Είναι πια μοιραία γυναίκα

με τα χέρια κομμένα

μα τα πόδια γερά.

Οι κραυγές, ήχοι σπαραχτικοί

χωρίς λέξεις.

Τι να ’χει να πει;

Η χώρα μου μ’ αίμα

είναι πια μια Λαβίνια ή Φιλομέλα.

Ποιητική Συλλογή: Μετάβαση (2009)