Ωδή στο Θεόφιλο Γεωργιάδη

Την ώρα που 'μπαινε η Ανοιξη 
Κυριακή του Μάρτη βράδυ 
ψηλά σε κάθισε στο άρμα της 
σε δαφνοσκέπασε με χάδι.

Το πνεύμα, σφαίρες δεν το τρύπησαν 
διάτρητοι οι στρατοκράτες. 
Μελωδικά πουλιά σε ύμνησαν 
ευωδιασμένες σκλάβες στράτες.

Φορείς εαρινή κορώνα 
πίσω σου φεύγ' η χειμερία. 
Ψυχή γενναία χελιδόνα 
έρχεσαικάθ' ισημερία.

Παλικαρίσια συ εκράτησες 
κατάμονος κλειστόν τον Αδη 
την παραδείσια πύλη άνοιξες 
Κυριακή του Μάρτη βράδυ.


Μια προδωμένη είσαι θύμηση 
στη λευτεριά ο παραστάτης 
στο σκλαβωμένο βορινό νησί 
αγγέλων φύλακας, προστάτης.