MΑΤΣΙΚΟΡΥΔΟ

Κάθε χρόνο σε περιμένουμε
Να φυτρώσεις
Αγγελιαφόρος της Άνοιξης
σπάνια μοναδικό, ντελικάτο
Με το χαριτωμένο διπλό κεφαλάκι σου
Άσπρο και κίτρινο
Κι εκείνο το θεσπέσιο άρωμα
Από τότε που φύγαμε
πριν 20 χρόνια
δεν έχουμε νέα σου
Να φυτρώνεις άραγε στο ίδιο σημείο
στο περιβόλι μας στα Σκαλιά
Κάτω από τη μεσπηλιά
Και τις κιτρομηλιές
Δίπλα στο σπίτι της
Παστομαρίας
Τα καλοκαίρια όταν ερχόμαστε
Τρεχάτοι για διακοπές
Δεν τολμούμε να ρωτάμε
Για σένα
σοβαρός άνθρωπος πώς μπορείς
να ρωτάς για λουλούδια
Εδώ άνθρωποι χάνονται
Ασθένεια παιδικής ηλικίας...
Όμως εμείς σε κρατάμε σφιχτά
κλεισμένο στη μνήμη μας
τούτη τη μεταμεσονύχτια ώρα
Και το ερωτηματικό που τόσα
Χρόνια αναβάλλουμε
Δαμόκλειος σπάθη
Θα παραμείνει μετέωρο θεληματικά
Επ’αόριστον
Όμως εσύ δεν μπορεί
Θα εξακολουθείς να φυτρώνεις
Στις χούφτες μας
στο Μοντρεάλ
Θα έρχεσαι να μας βρίσκεις
Τις ώρες της περισυλλογής
τεράστιο κι επιβλητικό
Μ’ευωδιά θα γιομίζεις
Το πληκτικό μας δωμάτιο
Και θα μας περιμένεις
Στον Καλοπαναγιώτη
Στα Σκαλιά
Στην Καρπασία
Στον Πενταδάκτυλο

Θάλεια Τάσσου