ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ / Άντρια Γαριβάλδη

Όλο και λιγοστεύουν οι μέρες του χειμώνα 

κι η αναμονή της άνοιξης γίνεται όλο και πιο έντονη.

Η βροχή πρασίνισε τον κάμπο της ψυχής 

κι ο ήλιος πήρε τη θέση του πίσω απ' τα χείλη τ' ουρανού.  

Eμείς, σαν πεταλούδες φτερουγίζουμε από μπαλκόνι σε μπαλκόνι 

κουβαλώντας την ουσία της γονιμότητας.
Έτσι, οι μέρες γίνονται πιο ανάλαφρες, κάπως λιγότερο μονότονες.
Περιμένουμε να δούμε μια πιο φωτεινή εποχή, 

να ζήσουμε έναν κόσμο πιο ανεκτικό,
να σφίξουμε το χέρι ο ένας του άλλου
δίχως αμφιβολίες ή ενοχές.

Τα δέντρα στην αυλή σιγοψιθυρίζουν τον ήχο της καινούργιας μέρας,
Ο φλοίσβος της θάλασσας νανουρίζει την νεογέννητη ελπίδα.
Οι αποχρώσεις του ορίζοντα γράφουν το νέο σενάριο του ονείρου.
Κι εμείς γυρίζουμε σελίδα στο ημερολόγιο της ζωής.

Όλα αυτά σε πεζό ρυθμό στο κατώφλι του αύριο.

Άντρια Γαριβάλδη