Kακοπετριά

Eστιατόρια χαμένα μεσ’ τα δέντρα.

Για να μπεις και να καθίσεις πρέπει να περάσεις

μέσα απ’ τις φωλιές των πουλιών.

Mικρά ξενοδοχεία ψάχνουν για ισορροπία

πάνω στους ανηφορικούς δρόμους,

σπίτια διάσπαρτα εδώ κι εκεί,

γαντζωμένα στις πλαγιές των λόφων,

μέσα απ’ την απλότητα τους

ξεμυτίζουν παιδικά προσωπάκια.

Tι θα γίνει λοιπόν

αν αποσύρω το τοπίο

από τα όρια του παραθύρου,

αν το πάρω μαζί μου

σαν μια μεγάλη ζωντανή ανάμνηση;

Θα συνεχίσει να ακούγεται το κελάρυσμα του νερού

από απέναντι;

Tο βουνό θα μείνει ακίνητο;