Ξαναντάμωμα / Άντρια Γαριβάλδη

Ήρθες με ντύσιμο ανοιξιάτικο,

προτού η κρύες μέρες του χειμώνα τελειώσουνε καλά καλά

μήνυμα  φωτεινό να φέρεις.

Τα φύλλα στα δέντρα κρατούσαν τη δροσιά της νύχτας απαλά,

 οι πρώτοι ανθοί έσκαγαν με ροζομπλέ αποχρώσεις

σκορπώντας μηνύματα ευφροσύνης.

Κι εσύ αναδύθηκες από το πράσινου του κάμπου φορώντας τον ήλιο στα μαλλιά.

Δεν πάει καιρός από τότε που σκαρφαλώσαμε στην κορυφή του απέναντι λόφου

χίλια τα σκαλοπάτια είχαμ’ ανεβεί

κι εσύ είχες αφήσει πίσω σημείωση γραμμένη στο ημερολόγιο των λογισμών.

Να  ’ρθεις πρωί με την αυγή, σου είχα θυμίσει.

Κι ήρθες με μια αγκαλιά πράσινους κλώνους απ’ τα κυπαρίσσια

            σφίγγοντας στο νεανικό σου στήθος την εικόνα απ’ τα παλιά

γνέφοντας πως η ώρα να ξεκινήσουμε το ψάξιμο είχε σημάνει.

Ήρθες κι η ρόδα κύλισε του χρόνου ανθοφορούσα.