Όσο και να
τεντώνω
δέρμα του
καιρού
βαθαίνουν στο
σώμα οι ρωγμές
φλέβες
στεγνώνουν
Όσο και να
λυγίζω
κόκκοι θανάτου
διαστέλλουν
την όραση
Κι όμως αόρατη
χορδή
ρυθμός ζεστός
βαθιά μές στο
σηκώτι
Είναι που σε
περίμενα στα χείλη
να μάθω πάλι
το νερό
Είναι που σε
περίμενα στοφως
Κρυφός σφιγμός
στα δάχτυλα
του χρόνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου