Το απραγματοποίητο

Πόση βροχή δεν έπεσε

από τους δισταγμούς των σύννεφων

μαύρος ήταν ο ουρανός

κοιλοπονούσε

νερό πολύ να βρέξει ήθελε

δεν έβρεξε.

Αόρατος τοίχος ο δισταγμός

όσο τον ανεβαίνεις

τόσο πιο πολύ ψηλώνει

πάνω του σπάνε

κύματα ψηλά

έρωτα έγκλειστου

στο ανομολόγητο

εξίσου επιδέξια αποτρέπει

ζωές στεγνές να βρέξουν

που τρεκλίζουν

στη μεθόριο

της στεριάς με τη θάλασσα.

Τι γίνονται όλα αυτά

που δεν έγιναν;

με ρώτησες.

Σε ονειροφράγματα υποθέτω αποθηκεύονται

και από εκεί διοχετεύονται

σε μέλλον διψασμένο

με παραπόταμους που εκτείνονται

και χάνονται πέρα από τους χάρτες

σταγόνα-σταγόνα να ποτίζουν

το απραγματοποίητο.