Από καμένο δάσος
μέσα στο στόμα τους
σαν άγρια θηρία
φεύγουν
οι λέξεις βάναυσες
ορμούν ουρλιάζοντας
να βρουν και να πληγώσουν.
Τις λέξεις μου εγώ
προσεκτικά και μία μία
τις θηρεύω
έλα η δύναμή Σου, Θέ μου,
λέω και τις σπέρνω
σαν άστρα τις καρφώνω μία μία
στον ουρανό
σαν άστρα να φωτίζουν
να βλέπουνε τα μάτια μου
καθώς μ’ αρέσει
τον ουρανό κατάστερο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου