Μυστική Επιθυμία / Μολέσκης Γιώργος

Μια μέρα που βρήκε ευκαιρία, μίλησε ο ποιητής στο Θεό

Κάνε, του λέει, μια καινούρια σφαίρα

και βάλε μέσα της όλο τον κόσμο,

μα προπαντός, βάλε στον ένα πόλο

την απόλυτη φωτιά του έρωτα

που λιώνουν μέσα της τα σώματα

και γίνονται λάβα που διαπλέει τους αιώνες.

Και βάλει στον άλλο πόλο

την απόλυτη παγωνιά της αιωνιότητας

που μέσα της τα σώματα και οι ψυχές

γίνονται μια παγωμένη στήλη μες στο άπειρο.

Και χάρισέ μου αυτή τη σφαίρα

βάλσαμο να γίνει στην αγιάτρευτη πληγή μου.

Όταν θα δω το χάροντα με το γυμνό σπαθί του

καβαλάρη να πηδά πάνω απ’ το φράκτη

κι ένα φεγγάρι σα δρεπάνι πίσω να τον ακολουθεί

όρθιος μπροστά να βγω στον κήπο.

Τόσες φορές που έλιωσα μες στην πυρά του έρωτα

στην παγωνιά ξανά να λιώσω της αιωνιότητας

και σαν ένα κοντάρι φως

να επιμηκυνθώ στο σύμπαν

στήλη να γίνω μες στο άπειρο.