Η χορεύτρια που έβλεπε τη ζωή
ένα παιχνίδι στον αέρα
ξετυλίχτηκε σαν ένα κύμα
να διαγράψει στον αέρα το ανεπανάληπτο τόξο της.
Πριν ζευγαρώσει ξανά με το κορμί της
η αυλαία έκλεισε για πάντα
αφήνοντας ανοιχτή μόνο μια γωνιά στα χείλη της.
Από ένα μικρό πέρασμα μας έδωσε την ψυχή της.
Την έβαλαν στη στάση εμβρύου
σαν να ‘ταν η μέρα του πένθους μέρα τοκετού.
Το τελευταίο επιφώνημα ζωγράφισε στην όψη
που έσπασε το σφυγμό της σαν χορδή άρπας.
Ο ελεγειακός ποιητής κλείστηκε στη νεκρή
να γίνει εκείνος το όνειρο της νύχτας της.
Ακόμα χορεύει
βγαίνει από το σώμα της σαν φάντασμα
και μαθαίνει την τέχνη του θνήσκειν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου