Πόση φενάκη στη μαρμαρυγή του στολισμού της
περιβάλλει τα βαθιά της θέλγητρα
και τα μαλλιά να πέφτουν
νιφάδες από μετάξι
σε δέρμα από αλάβαστρο.
Δεν σε κοιτάζει μόνο με αυτό το βλέμμα
σου δίνει τα μάτια της
να γευτείς τα μήλα των Εσπερίδων.
Εύθραυστη κα φευγαλέα σαν τη Μιμόζα
Διαλύεται μόλις την αγγίζεις, μια οφθαλμαπάτη.
Πόσο δεν είναι μακρινοί συγγενείς
η ομορφιά και η πλάνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου