ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ: Δύο (2) ποιήματα

Εκθέτω τη ζωή και την αλήθεια μου
στον ήλιο και στην κρίση τ ουρανού
Πουλιά οι ελπίδες φτερουγίζουν
όλη μέρα ζωγραφίζοντας τη χαρά
στα ύψη της αισιοδοξίας
Εκθέτω τη ζωή και την αλήθεια μου
στην παγωνιά και στα σύννεφα
Πουλιά οι ελπίδες φτερουγίζουν
και κρύβονται φοβισμένες
στα ματόκλαδα της άγριας βροχής
προσμένοντας τη λιακάδα ξανά
Εκθέτω τα όνειρα και τα λάθη μου
σε ζηλόφθονα μάτια
σε καρδιές δίχως αίμα
σε φωτεινές λεωφόρους
και σκοτεινά μονοπάτια
Εκθέτω γυμνή την καρδιά μου
στη ξεδιάντροπη υποκρισία σας
και τολμώ όσα εσείς θα θέλατε
αλλά δεν τολμάτε

**

Άγρια μπόρα η οργή
ρημάζει τη ζωή μου
και σήμερα όπως και χτες
Θυμώνω για το άδικο
που πάντα βασιλεύει
όπου ο φόβος κατοικά
και το κεφάλι του σκυφτό
κρατά ο αδικημένος
Ηφαίστειο το αίμα μου
θαρρώ θα βγει απ τις φλέβες
και ασταμάτητη βουή
οι σκέψεις στο μυαλό
Ένα αναπάντητο γιατί
μαχαίρι στην καρδιά μου
τα τείχη σου που ύψωσες
Μα πάντα θα χαμογελώ
γιατί έχεις ότι αγαπώ
κι αλήθεια το λατρεύεις
Νάσαι καλά που μ έμαθες
χρόνους πικρούς να ζω