Η πόλη δεν θέλει συστάσεις: Ποιητική Συλλογή της Λίλης Μιχαηλίδου εκδοθείσα το έτος 2011

                           

                            ΕΙΔΑ ΤΗ ΠΟΛΗ ΜΟΥ

Είδα την πόλη μου με τα μάτια της Σοφίας, σαν πρώτη φορά. Μια άλλη πόλη που εδώ και χιλιάδες χρόνια ενθέτει ιστορία στο βάθος της γης, κι επικοινωνεί με μια δική της γλώσσα με όσους ζουν κι αναπνέουν τις μέρες και τις νύχτες της.

Μια πόλη ύπαρξη, που κουβαλάει τα χρωματοσώματα αλλοτινών λαών, τις βαριές τους ανάσες, την κατάκτηση των αισθημάτων τους, μα παραμένει πάντα μια μοιρασμένη αναφορά, ανοιχτή στις μαρτυρίες των πλίνθων που στηρίζουν τις ζωές των ανθρώπων της....

***

Αύγουστος -χρώμα και χώμα ένα με το φως

Αύγουστος – χρώμα και χώμα ένα με το φως

κι ένας ήλιος σαν φλόγα να τσουρουφλίζει τα σωθικά μας

η μοίρα σαν φτερό ταλαντεύεται πάνω από τα φοινικόδεντρα

κι η σκόνη εξουσιάζει τις ανοιχτές παλάμες τ’ ουρανού

οι ρίζες της ιστορίας σφίγγονται μες στα θεμέλια

η πορεία των ανθρώπων ακολουθεί

τον ελεύθερο αέρα

μα η πνοή τους τραυματίζεται

στο φιδωτό συρματόπλεγμα...

***

ΑΡΧΙΖΕΙΣ ΝΑ ΓΕΥΕΣΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΗ

Αρχίζεις να γεύεσαι την πόλη τη στιγμή που πατάς το πόδι σου στις παρυφές της. Έξω, μακριά απ’ το κέντρο, εκεί αισθάνεσαι τη γεύση της. Όλα προδίδουν μια καθαρότητα λαξεμένη στο χρόνο. Εικόνες όπως οι καταπράσινες ψηλές δεντροσυστάδες, τα λουλουδιασμένα παρτέρια, οι λιθόστρωτοι αμαξωτοί. .. Ένα αντάμωμα με κάτι γοητευτικό σε περιμένει που ίσως το έχεις κάπου ακούσει, ή μπορεί να το συνάντησες σε κάποιες σελίδες, ή πάλι μπορεί και να το ονειρεύτηκες....