Ανάμνηση μιας Ανατολής: Ποιητική Συλλογή της Λίλης Μιχαηλίδη εκδοθείσα το 2004

ΠΟΡΕΙΑ

Η πορεία ακράτητη
διασχίζει το χρόνο
μέσα στον άγνωστο κύκλο της βροχής

Το σώμα μου γυμνό σπαθί
Ο πόνος είναι σύννεφο
είναι μουσική με διαλείμματα
που σταματά
και ξαναρχίζει
σταματά
και ξαναρχίζει

προς Jaipur

ΑΠΟΠΛΑΝΗΣΗ

Διέσχισε με
τα μάτια του
το σώμα μου
προσεκτικά
καθώς παιδί
τα πρώτα του βήματα

Χάθηκε κάπου μέσα στα μαλλιά

Τον είδα ν’ απομακρύνεται
ξεχώρισα
το άσπρο μπαστούνι στα σκοτεινά
π’ ακούμπησε το
παραπέτασμα της νύχτας

***

ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΙ

Ι

Βαθαίνω πιο πολύ
τα δάχτυλα
στις σχισμές των σιωπών
ν’ αγγίξω λίγο τη ρηχή τους ανάμνηση

Γιατί τι είναι ανάμνηση
από μια σιωπή
που κρυφοκαίει μακραίνοντας

ΙΙ

Αποκρυσταλλώθηκε η μοναξιά
το πέλαγο δεν καθορίζει
πια τις ενοχές
Η άκρατη αυτή συνήθεια
των νερών
ν’ ανακινούν τις παλιές πληγές
ταξιδεύοντάς τις
με τη φορά τους…

ΙΙΙ

Μου διαφεύγει
η ηλικία των φιλιών
το αιμάτινο σούρουπο
που αναδύεται απ’ τα μάτια σου
η μουσική του κορμιού που αργοπεθαίνει