Μεταβάλλω τη ζωή μου
μοναχός ξελογιάζω τη στιγμή μου
ξεκουράζω το απλανές μου βλέμμα
οδοιπόρος, στοχαστής ρίχνω κέρμα
κορώνα ή γράμματα η ποινή μου
παρατείνω την αναπνοή μου
παραμύθι που έχει τελειώσει
στο σκοτάδι σκορπίζω τις γνώσεις
ήμουν στείρος και σκλάβος στο σώμα
τελευταίος να ψάχνω ακόμα
υποτίμησα όλα τα θέλω
και συνέχισα να παραδέρνω
υποτάχτηκα σ'όλους τους νόμους
και φαρμάκια με πότισ' ο κόσμος
παραμάσχαλα παίρνω τα πρέπει
και για όσο η ζωή επιτρέπει
σε σημάδι του έρωτα κλείνω
σ' ερμητήριο δικό μου τ' αφήνω
επισήμως στεφανώθηκα δάφνες
και μονάχος στη δόξα τραβώ
επικρότησα γκρεμούς και θυσίες
με ενθύμιο στις εξουσίες
η ενότητα ιερή και κυρήττω
και με κέφι τρελλό μαγνητίζω
ξελογιάστηκα παλι ψυχή μου
και θαρρώ...στα σκοτάδια γυρίζω...
-Φιλιώ Ροτσίδου-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου