Σαράντα χρόνια
μετά την εισβολή, η ποιήτρια Αρτεμίου - Φωτιάδου Ελένη ζεσταίνει τις μνήμες με τέσσερα εξαιρετικά ποιήματά της ,
που δημοσιεύτηκαν φέτος στο Τεύχος 5 της Διασπορικής Λογοτεχνικής Στοάς. Ένα
τεύχος αφιερωμένο στην Κύπρο.
*
Σαράντα χρόνια
μνήμη υπό κατοχή
Ο χρόνος παραμόνευε
και πάλι στο σκοτάδι
Πρόταξε το
όπλο του
Σήκωσα
ψηλά τη μνήμη
Είμαι μονάχα
οχτώ χρονών είπα
Θέλω να ζήσω
μες στο παρελθόν μου
Προετοιμάζοντας
το μέλλον μου
Μην κοιτάς τα
γκρίζα χέρια μου
Τα σκονισμένα
μου τα μάτια
Είμαι μονάχα
οκτώ χρονών
Σαράντα χρόνια
τώρα
Στολίζω τα
μαλλιά στις κούκλες μου
Με αποξηραμένη
λύπη
Κοιμάμαι πλάι στις βαλσαμωμένες πεταλούδες μου
Ελευθερώνοντας
τα πρωινά την προοπτική τους να πετάξουν
Δε σκέφτομαι
πια με λέξεις
Με χρώμα μόνο
απ΄τα γεννήματα της γης μου
Έχω αποκλείσει
από καιρό τις πένθιμες προσμίξεις
Η άνοιξη απ΄το
Βορρά
Μοσχοβολάει πάντα ρόδα κι ανθολέμονα
Ελιά και στάρι και
νοτισμένο πράσινο του κάμπου
Κι ένα ελαφρύ
αεράκι απ΄το πέλαγο
Με τις
ματοβαμμένες πλώρες των ονείρων μας
Πλάθει στο
κόκκινό τους τη νέα καρδιά μας
**
Αγνοούμενες
αγάπες
Ο καημός
ξαγρυπνά στο περβάζι με τα κίτρινα χρόνια
Περάσανε
σκληροί χειμώνες κι ηπιότεροι
Τα καλοκαίρια
κοίταζαν κλεφτά μες στις ζωές
Και
ξεστρατίζανε
Αδύναμα
ν΄αντέξουνε τ’ αγιάζι
Όταν φυσούσε από αγνοούμενες αγάπες
΄Ενα
πιάτο ραγισμένη πορσελάνη από καρδιά
Στο τραπέζι με
τις κίτρινες κορδέλες
Τα κίτρινα
σημειώματα επάνω στο ψυγείο
« Μην
αργείς. Σε περιμένω μες στο ηλιοβασίλεμα
Τον ήλιο
καλοπιάνω μήπως δύσει»
***
Στα μάτια του
Χαράζω στα
μάτια του παιδιού μου τη λέξη πατρίδα
Τη γράφω στους
τοίχους της ζωής του
Μήπως και
γίνουνε οι φθόγγοι της παράθυρα
Που με τα δυο
φτερά του αητός
Διάπλατα
θ΄ανοίξει
Σ΄εαρινή
μυσταγωγία της Ανάστασης
****
Πένθος γένους
θηλυκού
Είναι θαρρώ το
ίδιο μαύρο τσεμπέρι
Επάνω στα
μαλλιά της
Κάποτε τούτα
τα ξέμπλεκα όνειρα
΄Ητανε της νιότης στόλισμα
Τώρα σαν
γλάροι κάτασπροι
Βουτάνε μες
στο γερο-χρόνο
Γυρεύοντας
τροφή για επιβίωση
Κι ύστερα αναδύονται μικρές γοργόνες
Ρωτώντας
διψασμένα τις τρικυμισμένες μέρες
«Ζει ο
βασιλιάς της πίστης μας; »
«Ζει και
βασιλεύει»
Απαντάει σταθερά το ατσάλι
Μιας ανοξείδωτης ψυχής
Δημοσιεύτηκαν στο
5ο τεύχος της Διασπορικής Λογοτεχνικής
Στοάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου