Εσύ με ξέχασες, / Ροτσίδου Φιλιώ

Εσύ με ξέχασες, μα εγω δεν σε ξεχνώ...

μεσ'του κορμιού μου τ' αναφιλητά σε βρίσκω...

ο ιδρώτας μου γίνεται δάκρυ που τρέχει να σε προλάβει

κι' εσύ χάνεσαι...

απρόσκοπτος και ανυπόταχτος δηλώνεις πως αυτουργός

είναι ο γυρισμός μα...δεν έρχεσαι...

μπλέχτηκα σ' ενα δίχτυ που εκούσια σ' άφησα να ρίξεις

κι αυτό ήταν η εκτέλεση μου...

η θλίψη με τυλίγει σαν κουβάρι κι η ίαση μου

είσαι μόνο εσυ..

κατοικώ σ' ενα ετοιμόρροπο κόσμο που λαθραία στέκει ακόμα...

μιά ανάσα κι όλα καταρρέουν..

σιχαίνομαι αυτό που είμαι μακριά σου...

θέλω να στρέψω το κεφάλι να σε δω

και φοβαμαι στήλη άλατος μην γίνεις...

και σε χρειαζομαι...και σε ζητώ...

να σε χορτάσω...να σε πιώ..

σαν ψέμα ειν' ο χωρισμός

και ζάλη στου ονείρου μου τη χώρα...

-Φιλιώ Ροτσίδου-