ΠΛΑΤΑΝΙΑ / Ρωσσίδης Ζήνων

Πλατάνια που σε υδρόχαρα νειρεύεστε λαγκάδια
θείους έρωτες θνητών, 
είδα να σεργιανίζετε ίσκιους νυμφών τα βράδια
στις άκριες των βουνών. 

Λάγνα κι αγνά ταιριάσματα μες από τρεμοφύλλα
σε φως είδα χλωμό 
να σμίγουν μ΄ ολοσφρίγηλων κορμιών ανατριχίλα
ψυχάνθισμα λευκό. 

Μα σαν η αυγή αχνορόδισε τα κορφοβούνια πέρα 
κι εξύπνησαν οι πνοές, 
τους μυστιικούς αυλίζοντας ρυθμούς, που η άγρια μέρα 
θα πνίξει στις φωνές, 

μες στα πλατάνια ανέμισαν ξερόφυλλα πεσμένα
κι αδροί κόμποι δροσιάς, 
απομεινάρια ασύγκριτα, κι όμως  συνηθισμένα
μιας ξωτικής νυχτιάς.....