Ύπνε που
παίρνεις τους καημούς
πάρε και τον
πατέρα.
Πάρ’ τον στον
άσπρο κόρφο σου
μές στις
βαθιές σπηλιές σου.
Πάρε και τον
πατέρα μας στα σύννεφα
στο άσπρο του
πελάγους
ντύσε τον με
το βαμβάκι της αυγής
τον ουρανό και
τ’άστρα.
Ύπνε που
παίρνεις τους λυγμούς
δέξου και τον
πατέρα.
Στην αγκαλιά
σου πάρε τον
μές στο ζεστό
σου κόρφο
γίνε μητέρα
και πηγή και όνειρο
για να ξεχάσει
δώσε του
το ξόρκι
τη νύχτα με τα
μάγια της
τις μαγεμένες
βρύσες.
Ύπνε που
παίρνεις το κακό
τύλιξε τον
πατέρα
στα μαγικά σου
σύννεφα
μές στην
κροκάτη γάζα
στο μούχρωμα
του δειλινού.
Μές στα
στεφάνια κρύψε τον
στην αυγινή
την ώρα.
« Ύπνε που παίρνεις
τα παιδιά
πάρε και τον
πατέρα μας»
στο σύννεφο
μές στο
γαλάζιο στρώσε του
μαντήλι για να
κοιμηθεί.
Η Λυπημένη στο
μαγεμένο Δάσος-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου