Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2016

Ναρικατέ-μία γυναίκα που δεν υπήρξε: Ποιητική Συλλογή του Κώστα Ρεούση από τις εκδ. Φαρφουλάς 2013

Κάθε φορά στο όνομά της
Μία άγρια τρυφερότητα ανεβαίνει και πολιορκεί
Την κατεστραμμένη οδοντοστοιχία
Δονούνται τα γράμματα κι οι λέξεις πολεμούνται
Όλα συνθλίβονται στους ποταμούς της ρέουσας λάβας
Η έκρηξη ενός αβυσσαλέου ηφαιστειογενούς
Θαλασσινού ασπασμού και η ανάδυση
Ενός απεγνωσμένου άναρχα
Κρατήρα
***

Περιδιάβαινε σκοπεύοντας χρησιμοθηρικά
Καθώς ερχόταν αριστοκρατική
Μέσα στο νόθο αίμα
***
Το βλέμμα ύποπτα απλανές
Το άγγιγμα κολασμένα ηδονικό
Το γέλιο προσποιητά στοχευμένο
Η φωνή αναπάντεχα ψεύτικη
Η γλώσσα φιδίσια ιερόδουλη
Η μνήμη βιασμένα αλεσμένη
Ο έρωτας διαστρεβλωμένα αφροδιτικός
Ο σκοπός σκοτεινά προδοτικός
Ο φόνος αυτουργικά ηθικός
***
Μεσημεριανή παρουσία
Ύμνος στον εναγκαλισμό της πυράς
Η πόλη που στεριώθηκε το έγκλημα
Όταν επιστρέφοντας την αναχώρηση ο κάτοικος
Βαδίζει αγέρωχα ηττημένος
Την εγκαθίδρυση της αυτοκρατορίας
Του σκοτωμένου αίματος
***
Ήχος σπάτουλας καλημερίζει
Το νυχτερινό νεύρο του εφιάλτη
Το μάτι εγείρεται στη θέα του κήπου της
Πρώην οφθαλμολογικής χειρουργικής κλινικής
***
Η οδός Πενταδαχτύλου ορίζει
Το φοίνικα παρατηρητή μαστροπό
Της βουνοκορφής τού
Αιματοκτόνου ορίζοντα
***
Έτσι
Ρήμαξε το πλάσμα στο ρήγμα του άσματος
Το βλέμμα καθετή ψαριά στον πυθμένα της ύπαρξης
Εκείνης όπου ανύπαρκτη καρδιά έστυβε
Τους χυμούς της σάρκας άπιστη
Σ’ ό,τι το δέρμα όρκιζε
Το σώμα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου