ΕΓΚΕΙΣΤΟΙ ΣΤΙΧΟΙ της Αδελαΐδας Δήμου Παπαγεωργίου

 

 γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας 

 
     
     

Η δίγλωσση (Ελληνικά και Αγγλικά) ποιητική συλλογή "ΕΚΛΕΙΣΤΟΙ ΣΤΙΧΟΙ" της Αδελαΐδας Δήμου Παπαγεωργίου γεννήθηκε μέσα στα χρόνια του εγκλεισμού μας για να προστατευτούμε από την νόσο ''Covid-19". Μέσα στις σελίδες της θα αισθανθούμε τους φόβους, την απελπισία, το παράπονό της, τις απορίες που γεννήθηκαν, τις ατελείωτες σκέψεις της. Ο ίδιος ο τίτλος αλλά και το εξώφυλλο του βιβλίου μας προϊδεάζουν για το θέμα και τις ανασαφάλιες της ποιήτριες το σκοτεινό εκείνο χρόνο. Προσωπικά την ανάγνωσα εν μία νυκτί και εντός της βρήκα τις δικές μου σκέψεις, προφανώς και τις σκέψεις όλων. Αξίζει να μποιραστεί η ποιήτρια ότι αισθάνθηκε με όλους μας. 
 
 
 
 
 
Επέλεξα δέκα " έγλειστες σκέψεις " που σας τις παραθέτω.
 
Αντίζηλος
 
Ανάμεσα στα φλογισμένα χείλη
παρέμβηκε ζηλιάρα η μάσκα
 
Ευχή
 
Γέμισε ο ουρανός
πεφταστέρια
Μια μόνο ευχή:
Αγάπη...
 
Απορία
 
Αλήθεια πόσους θανάτους
νααντέξει η υπομονή, 
πόση μελαγχολία να μαζέψει
η αξιοπρέπειά μου;
Τον δικό μου τον θάνατο
ποιος θα τον κλάψει
να μπορέσω να τον αντέξω;
 
*
Τα Σαββατοκύριακα καταδικάστηκαν 
σε κατ΄οίλον περιορισμό.
 
*
Γεμάτες αμείλικτες προειδοποιήσεις,
σε απώλειες...
 
*
Καταντήσαμενα ποθούμε εκείνο
που μισούσαμε μέχρι χτες
την παλιά μας καθημερινότητα...
 
*
Μονάχοι πορευόμαστε στη ζωή, μονάχοι 
και στον θάνατο...
 
*
Μέιναμε κλεισμένοι σε τέσσερεις τοίχους
μετρώντας τον θάνατο.
 
*
Πέρυσι ζήσαμετην τελευταία ανέμελη 
Άνοιξη.
 
*
Αλήθεια τι να κρύβεται 
πίσω από τη νέα 
τρομοκρατία.