Κουφοπαύλου Γιώργος :Χαίρε ω! Χαίρε Κύπρος, γλυκιά μας πατρίδα...

 

ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΠΑΤΡΙΔΑ
 
Κυπριακέ λαέ βασανισμένε
Μην ξεχνάς τον τόπο σου, εσύ λαέ σκλαβωμένε
Πάρε ξανά τον όρκο σου
 
Να αγαπήσεις την πατρίδα
Να λατρεύεις τη φυλή
Γιατί έτσι μόνο θα αποκτήσεις
Ανθρωπιά και προκοπή.
 
Μην ακούς τι σου  πουλάνε
Κάποιοι που ξενομανείς
Να πιστεύεις στην πατρίδα
Και να δίνεις προσοχή.
 
Κι η πατρίδα αν σε καλέσει να την υπερασπιστείς
Τρέξε, μην λιγοψυχήσεις και τότε θε να τιμηθείς
 
Κι όταν εσύ θ’ αποφασίσεις ότι θα θυσιασθείς,
Η δική σου η πατρίδα τότε θα ελευθερωθεί.
 
Εσύ ωραίε λαέ της Κύπρου
Μην ξεχάσεις τη σκλαβιά
Εσύ λαέ βασανισμένε
Αγωνίσου για την λευτεριά.
 
**

ΚΥΠΡΟΣ
 
 
Χαίρε ω! Χαίρε Κύπρος, γλυκιά μας πατρίδα,
Χαίρε ω! Χαίρε Κύπρος, ωραίο μας νησί,
Όπου δεκάδες φορές εσκλαβώθεις
Από βάρβαρα έθνη εσύ.
 
Ζηλεύουνε τα κάλλη σου,
Τις τόσες ομορφιές σου
Σου κλέβουνε τους θησαυρούς
Και σκλαβωμένη πάντοτε θέλουν για να σε έχουν.
 
Μα εσύ Κύπρος θαρρείς και αντέχεις,
Έχεις πάντοτε το κουράγιο να ζεις
Και περιμένεις την μέρα που θάρθει
Απ’τα σκληρά σου τα δεσμά να λυτρωθείς.
 
Το 55-59 αγωνίστηκες σαν το λιοντάρι
Για να πετύχεις εσύ λευτεριά,
Μα οι Άγγλοι σε ρίξανε πάλι
Στης Τουρκίας την μαύρη σκλαβιά.
 
Στην Ελλάδα κοιτάς κι αγναντεύεις
Απ’ την Ελλάδα ελπίδες γυρεύεις
Κι είναι για αυτήν που μέχρι σήμερα ζεις
Και προσμένεις την ώρα που θάρθει, έστω και μέσω της Ευρώπης
Στις αγκάλες της μέσα για να μπεις.
 
**
 
Πολυαγαπημένη μας πατρίδα Κύπρος
 
Η Κύπρος μας η λατρευτή χρόνια είναι σκλαβωμένη.
 
Πάρα πολλοί την σκλαβώσανε  μα ένεκοστερκάσαν
Τα πιάσαντζιεεπαίσινεφύαντζιησυχάσαν.
 
Έτσι τζιέ τώρα εν να γίνειν Κύπρος κάνε κουράγιο
Ποτέ σου μην απελπιστείς και μην λιγοψυχήσεις.
 
Τον πολύ παλιόν καιρόν είχες εφτά βασίλεια που σε εκατοικούσαν
Κι όπως ιστορικά λέγεται αδελφικά εζούσαν
 
Πριν το 1571 πόδια των Τούρκων Οθωμανών ποτέ δεν σε πατούσαν
Έλληνες σε εζούσανεΡωμιοί σε κατοικούσαν.
 
Έχτισες τοίχοι πελώρια για την ελευθερία
Μα όμως οι Αττίλες σου έφεραν σκλαβιάν και τυρανίαν.
 
Είσαι ο τόπος της χαράς είσαι η νήσος της Θεάς
Που ελέγετο Αφροδίτη που με την ομορφιάν της τηνπολλήν
Δοξάστηκε σ’ ανατολή τζιέ δύση.
 
Τώρα είσαι ο τόπος των Αγίων σου, της Χριστιανοσύνης
Είσαι γεμάτη ομορφιάν γεμάτη καλοσύνη.
 
Γι’ αυτό πάρα πολλοί σε επισκέπτονται
Και νιώθουν τις χαρές σου
Τις θάλασσές και τα βουνά
Τον γαλάζιον σου ουρανό τα γαλανά νερά σου.
 
Πρόσεξε Κύπρος μην χαθείς πρέπει να επιζήσεις
Την πολύ ωραία σου παράδοση για να την συνεχίσεις.