Τα χέρια σου / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

 

Πόσο καλά τα ξέρω!

Τ’αναγνωρίζω  ανάμεσα

από χιλιάδες άλλα χέρια∙

τα ξεχωρίζω ανάμεσα από

χιλιάδες άλλα χέρια και

τα λέω ‘’δικά σου’’!

Τα χέρια σου μείναν τελευταία

να μου πουν το ‘’αντίο’’.

Με τίποτα δε θέλαν  να μ ‘αποχωριστούν.

Με σφίγγαν πάνω τους με την απελπισία

του πνιγμένου ή την αποφασιστικότητα

του εγκαταλειμμένου.

Μείναν ακόμα να μου γνέφουν κι όταν

το παραπέτασμα που έπεσε μπροστά μας,

δε μας επέτρεπε άλλο να βλεπόμαστε.

Και όμως, τα ένιωθα πίσω από το παραπέτασμα

αγωνιωδώς να γδέρνουν τον αέρα,

πεισματικά να σπρώχνουν το σκοτάδι,

να μη θέλουν να λυθούν από πάνω μου.

Τα χέρια σου , τα χέρια σου πόσο καλά

τα ξέρω!

Έτσι να κάνω κι η αφή τους κάνει τα χέρια μου

να τρέμουν από πυρετό!

Έτσι να κάνω κι όλο το σώμα μου

παίρνει φωτιά!

Τα χέρια σου ,τ ‘αγαπημένα χέρια

που, και τώρα ακόμα,  μπορούν να μ’ ακουμπούν

και να μου λένε με τα χείλη τους

‘’αγαπημένε!’’

 

Από την ποιητική συλλογή ΄΄  Μικρά  Δοκίμια ή και ποιήματα ΄΄   ΕΚΔΟΣΗ   2013